zondag 1 maart 2015

Het is lastig bergop glijden

Gelukkig was er geen kat in de buurt. Niemand heeft dus gezien hoe ik weinig elegant op handen en knieën over het ijs van Holmsjön kroop. De Zweden zouden zich ongetwijfeld een breuk gelachen hebben met die rare Belg die daar zo onbeholpen over hun meer voortbewoog. Maar ik kon gewoon niet anders. Ik troost mij met de gedachte dat niemand het ooit te weten komt.

Wat was er nu gebeurd? Het Holmmeer (Holmsjön in het Zweeds) is eigenlijk een immense, 37 kilometer lange verbreding van het kleine riviertje Gimån, dat gevoed wordt met water uit de heuvels van Jämtland en Härjedalen. Omdat in de winter vrijwel alle neerslag er valt als sneeuw en alle water bevriest, stopt de toevoer van nieuw water en daalt het peil van het meer enkele meters. Op het ogenblik dat het waterpeil begint te dalen, is het meer al volledig dichtgevroren. De ijsvloer zakt uiteraard mee, waardoor het ijs aan de oevers na verloop van tijd, meestal vanaf januari, begint af te lopen. Dat zorgt voor spectaculaire beelden, als de rotsen vlakbij de oever door het ijs breken.

Als het waterpeil van het meer daalt, breken de rotsen aan de oever door het ijs.


Vorige week donderdag was ik het meer opgegaan om enkele foto's te nemen. Geen enkel probleem en helemaal niet gevaarlijk, want de ijsvloer is nu minstens een halve meter dik. Omdat het de afgelopen weken een paar keer flink had gedooid en geregend, was de sneeuw op het meer gesmolten en lag er weer een mooie, harde en vrijwel effen ijsvloer. Nadat ik een half uurtje over het ijs had gewandeld en foto's had genomen, besloot ik terug te keren naar ons huis. Ik kwam aan de ijshelling aan de oever waar ik daarnet nog heerlijk naar beneden was gegleden. Ik zette een stap naar boven en... roetsjte prompt weer naar beneden. Grappig. Ik zette voorzichtig twee stappen, en gleed meteen dezelfde afstand weer achteruit. De zolen van mijn lekker warm geïsoleerde laarzen ("bestand tot temperaturen van -40°C") zijn ideaal om in de verse sneeuw te stappen, maar bleken geen enkele grip te hebben op het ijs, dat door de lichte dooi op dat ogenblik helemààl spekglad was geworden. De vorige dag was ik er bij -5°C nog probleemloos naar boven gestapt.

De ijsvloer van Holmsjön op donderdag 26 februari 2015.


Ik bleef nog enkele minuten proberen, raakte soms een meter of twee ver op de ijshelling,  maar van zodra ik begon te glijden was er geen houden meer aan. Ik kwam steevast weer bij mijn beginpositie terecht. Ik besefte dat er maar één ding opzat. En dus kroop er een rare Belg op handen en knieën onbeholpen de ijshelling aan het Zweedse meer op. Weer een wijze les geleerd. Het is lastig bergop glijden.

De te steile ijshelling aan de rand van het meer.

1 opmerking:

  1. Weer een les geleerd, Gert! Neem altijd je broddar mee als je buitengaat tijdens de winter... Maar ik had je dolgraag zien sukkelen op het ijs. Misschien was ik er wel in geslaagd het niet luid uit te schateren!

    BeantwoordenVerwijderen