 |
| Het beertje langs de kant van de weg, vlak bij ons huis. Het beeld komt uit een filmpje dat onze buurman gemaakt heeft. |
Ook onze buurman kon het berenjong filmen, langs de kant van de weg op amper een paar kilometer van ons huis. Bijzonder schattig en guitig om te zien. Maar na het aanvankelijke enthousiasme bij de dorpsbewoners, begint er nu ook ongenoegen te groeien. En voor beide gevoelens kan je wel begrip opbrengen.
Via de plaatselijke pers is het nieuws van het speelse berenjong in heel Zweden bekend geraakt. Niet alleen de plaatselijke bewoners, maar ook "berentoeristen" proberen nu langs de kant van de weg films en foto's te maken van het beertje. En daar is dat beest natuurlijk niet bij gebaat. Ten eerste heeft niet elke mens dezelfde goede bedoelingen als de fotograferende buurtbewoners en toeristen. Het is dus beter dat het beestje niet meteen een te grote mensenvriend wordt. Ten tweede is en blijft de beer een wild én gevaarlijk dier. Tot nu toe bleef de berenmoeder op afstand, maar als ze het op haar heupen krijgt kan ze erg agressief uit de hoek komen als ze haar jong wil beschermen.
Ik moet eerlijk zijn: ik hoop ook ooit een beer te zien in Zweden, maar dan wel diep in het bos en op een veilige afstand. Liefst niet terwijl ik mijn gras aan het afrijden ben in mijn tuin en moederbeer plots opduikt aan de bosrand. Het beertje mag dus samen met zijn moeder, zusjes en broertjes diep de Medelpadse wouden intrekken. Dat lijkt mij nog het beste voor iedereen.
Ondertussen heeft ook het nationale tv-nieuws van SVT een item gewijd aan het berenjong. Je kan de reportage zien via deze link.
 |
| Als het een auto hoort, vlucht het beertje gelukkig het bos in. |
