Zweefvliegen boven Medelpad

Een fantastische manier om te genieten van het landschap van Medelpad, is een vlucht met een zweefvliegtuig. Elke zaterdag van juni tot en met oktober is het kleine zweefvliegveld in Stöde open. Het is het thuisveld van Sundsvalls Segelflygklubb. Als je langs gaat, ontvangen ze je er met open armen en er zijn diverse mogelijkheden om mee te vliegen.

Vanuit het zweefvliegtuig heb je een prachtig zicht op de vallei van de Ljungan, met op de zuidelijke oever het vrij open landschap en op de noordelijke oever de dichte bossen. Boven de Ljungan zie je de Piper Pawnee die een andere zwever op sleeptouw neemt.

Het vliegveld van Sundsvalls Segelflygklubb ligt op een perfect onderhouden grasplein op de zuidelijke oever van de rivier Ljungan in Stöde, 40 kilometer ten westen van Sundsvall. Het wegwijzertje aan de hoofdweg naar het veld is bescheiden en stuurt je via een smalle grindweg van 1 kilometer naar de loodsen van de club, waar je de auto kan parkeren. Het clublokaal ligt aan de andere kant van de start- en landingsbaan. Als er niemand aan de loodsen staat, roep je best even of je veilig kan oversteken.

Het clublokaal.

Vorig jaar waren we al eens langs geweest om te kijken en we hadden toen beloofd om deze zomer opnieuw langs te komen om mee te vliegen. Dat waren ze niet vergeten. De ontvangst was hartelijk. We kozen er voor om de hele dag op de zweefvliegclub door te brengen, een handje toe te steken én uiteraard om zelf ook eens mee te vliegen.

De kleine club heeft twee zweefvliegtuigen in eigen bezit. Een Sleicher KA 6 CR oldtimer (eenzitter) en een SZD-50-3 Puchacz ("Uil") lesvliegtuig: een tweezitter waarbij de instructeur achteraan zit en de leerling/passagier vooraan. Dat is een unieke ervaring: omdat de piloot achter je zit, belemmert niets het uitzicht en kan je vrijwel onbeperkt rondkijken.

Het SZD-50-3 Puchacz-instructievliegtuig, ook geschikt voor acrobatie.

De zwevers gaan de lucht in achter een Piper Pawnee sleepvliegtuig. Voor een luchtdoop trekken ze je op tot 600 meter hoogte, waarna je in ongeveer een kwartiertje tijd naar beneden zweeft. Als je geluk hebt, zit er voldoende thermiek én is het vluchtschema niet te druk. Dan blijft je wel een half uur of langer weg.

Het Piper Pawnee-sleepvliegtuig, dat na elke vliegdag een uitgebreide poetsbeurt krijgt.

Van zodra de instructeur op 600 meter hoogte de sleepkabel losgooit en het sleepvliegtuig scherp naar beneden zwenkt, hoor je alleen nog het suizen van de wind. Het zicht is adembenemend. Je ziet de Ljungan onder je kronkelen, met ten noorden de uitgestrekte wouden en meren en ten zuiden het wat meer open landschap. Als het vliegtuig rolt in de bochten, kijk je neer op het centrum van Stöde.

Als passagier zit je in de tweezitter vooraan, met zicht op het landschap én de cockpit.

Instructeur Pierre (één van de vele Zweden in Norrland met Belgische voorouders), vertelde tijdens de vlucht honderuit over wat er te zien was en hoe hij het vliegtuig bestuurde. Gelukkig vroeg hij ook of ik een rustige vlucht wou, of een "geavanceerde". Zekerheidshalve heb ik voor het eerste gekozen, zodat ik uitgebreid kon genieten zonder wat groenig uit te slaan. Toen we na 20 minuten weer op de grond stonden, voelde ik mij dan ook nog kiplekker en kreeg ik een stevige schouderklop van Pierre, die zelf duidelijk ook van de vlucht had genoten.

Er hadden zich die zaterdagochtend 6 kandidaten gemeld om te vliegen: twee passagiers uit Stockholm, één leerling van de club en wij met drie leden van ons gezin (onze zoon blijft liever met de voeten op de grond). De volgorde van vliegen werd bepaald door loting. Ik was de eerste van ons gezin die (rond 11 uur) de lucht in mocht. Dat had als voordeel dat ik niet lang moest wachten, maar als nadeel dat er nog niet echt veel thermiek was. Dat was wel het geval toen Ann enkele uren later mocht opstijgen. Zij bleef ruim een half uur "boven". Diede stal als laatste de show. Zij bleef bijna drie kwartier in de lucht en sloot af met een stukje "geavanceerd vliegen", wat in de praktijk betekende dat de vlucht eindigde met een hele reeks acrobatische maneuvers die niet zouden misstaan hebben op een vliegshow. Voor de goede orde: het instructievliegtuig kan dit perfect aan en de instructeur had daarvoor de bevoegdheid.

Diede voor haar vlucht, met de uiterst sympathieke instructeur Pierre.

Wil je Medelpad eens vanuit een ongewone hoek bekijken? Ga dan op een zaterdag van juni tot en met oktober eens langs op het zweefvliegveld. Het is een unieke ervaring.

Nog een keer genieten van het uitzicht over de Ljungan.

Het opstijgen en het landen op het vliegveldje van Stöde:

Fotoverslag van een zonovergoten Medelpad

De zon schijnt hier in Medelpad nu al meer dan een week van opkomst tot ondergang. Er ligt nog altijd veel sneeuw, ondanks de oplopende temperatuur. Dat levert prachtige beelden op. Een selectie van de voorbije dagen:

Het pad naar Lilltjärn in Gimåfors.

De stroomgeul van de Gimån tekent zich stilaan af in het ijs van Holmsjön.

Het Leringen-meer.

Onderweg in Hiåviken.

De bovenloop van de Hiån.

Hiåviken tussen Gimåfors en Nordanede.

De zonnigste paasvakantie ooit

Dit is een "historische" bijdrage op dit blog. Dit is de eerste bijdrage die ik schrijf vanuit ons huis in Zweden zelf. Het toont mooi aan hoe de Zweden de ontvolking van het platteland proberen tegen te gaan door werk te maken van de digitale ontsluiting van meer afgelegen regio´s. Toen we ons huis vijf jaar geleden kochten, was het zelfs moeilijk om mobiel te bellen. Voor een deftig gesprek of zelfs voor het versturen van een sms moest ik in de tuin gaan staan. Twee jaar geleden hadden we plots 4G-bereik tot in de woonkamer en sinds dit voorjaar is ons huis aangesloten op de glasvezelkabel. Ons internet hier is nu zelfs stukken sneller dan in ons huis in België.

De zon gaat onder tijdens de ferry-reis van Kiel naar Göteborg.

Vandaar dus dit allereerste verslag vanuit Gimåfors zelf. Precies een week geleden namen we de ferry van Kiel naar Göteborg, nog altijd de fijnste manier om naar Zweden te reizen, vind ik. Van een lente-achtig Duitsland op zaterdag, kwamen we op zondag in een winters Zweden terecht, met ten noorden van Gävle een besneeuwd landschap. Hier in Gimåfors ligt er nog tussen de 20 en de 40 cm sneeuw. De eerste ochtend dat we hier waren, viel daar nog een centimeter verse sneeuw bij. In de namiddag brak de zon door de wolken en sindsdien heeft de zon zonder ophouden geschenen. De nachten zijn koud, rond de -10 graden, maar in het zonnetje is het overdag heerlijk, met maxima die elke dag een graad of twee hoger uitkomen, zodat we al winst geboekt hebben van het vriespunt dinsdag tot 10 graden vandaag. De dagen zijn hier trouwens al erg lang. Rond 04.30 uur wordt het licht en rond 21 uur is het pas donker. Bij dit weer kunnen we hier dus al ruim 15 uur per etmaal genieten van de zon.

Een winters, maar uiterst zonnig Medelpad. Moeilijk voor te stellen nu, maar over anderhalve maand kan je hier gewoon weer heerlijk zwemmen.

Het 4G-bereik laat ook toe om de omgeving op een andere manier te verkennen. Zo zijn we deze vakantie aan het "geocachen" geslagen. Voor wie deze buitensport niet zou kennen: op diverse plaatsen zijn waterdichte doosje (caches) verborgen, die je kan opsporen via gps of een app op de mobiele telefoon. In de doosjes zit onder meer een logboekje, waar je je naam in noteert. Zo kom je op plekken terecht waar je anders nooit zou (durven) komen. Er blijken hier in de buurt verrassend veel caches verborgen te zitten, dus we zijn er nog wel even zoet mee.

De cache-doosjes zijn goed gecamoufleerd en soms moeilijk te vinden;

De belangrijkste bezienswaardigheid hier in de onmiddellijke omgeving, is het beeldentuin van kunstenaar Curt Agge. Het was niet moeilijk te raden (en op de satellietbeelden meteen zichtbaar) waar de cache met de naam "Agge" te zoeken was. We waren er al dikwijls gepasseerd, maar durfden de tuin van de kunstenaar niet zo maar binnen te stappen. Dankzij het geocachen wisten we nu dat dit geen enkel probleem was.

De beeldentuin van Curt Agge, een internationaal bekende kunstenaar;

De beeldentuin is een van de weinige plekken waar de sneeuw al bijna volledig verdwenen is.

Het huis van de kunstenaar, met zijn foto op de gevel;

De hele houten omheining rond de tuin is bekleed met plastic doppen en -wegwerpmateriaal, een statement van de kunstenaar die erg met het milieu is begaan.

Benieuwd waar we de volgende dagen nog terecht zullen komen!
Tot slot nog enkele foto`s an de omgeving:

Het eilandje Kopparholmen in het Holmsjön.

Een huis langs 1 van de 2 hoofdstraten van het dorpje Gimåfors.

Een vernieuwde jachttoren.