Over ons verblijf tijdens de kerstvakantie had ik hier nog niets geschreven. Voor het derde jaar op rij liet de winter erg lang op zich wachten in Zweden. Maar eens te meer hadden we geluk. Toen we op 23 december van de luchthaven van Stockholm naar Medelpad reden, was er tot vlak ten zuiden van Sundsvall geen sneeuw te bekennen. Dat veranderde toen we Västernorrland binnenreden en nog meer toen we in Sundsvall de Oostzeekust achter ons lieten en we verder het binnenland in reden. Er was de vorige dag 10 cm sneeuw gevallen in Medelpad en we kwamen bij ons huis in een prachtig mooi decor.
 |
| Het uitzicht vanop onze veranda, op 24 december 2015, pal op de middag. De zon stond op dat ogenblik dus het hoogst, amper 4 graden boven de horizon. |
De kerstdagen verliepen kwakkelend: soms wat lichte vorst, soms wat lichte dooi. Maar al bij al bleef er voldoende sneeuw liggen om een mooie witte kerst te hebben. De kans op een witte kerst is in Gimåfors trouwens 95 procent. Dat is één van de redenen waarom we ons huis zo hoog in het noorden zijn gaan zoeken.
Een nadeel van het kwakkelweer was wel dat de wegen, paden en opritten er spekglad bijlagen. Zo was onze oprit van de carport naar de weg herschapen in één ijsbaan. Gelukkig hadden we een vierwielaangedreven auto mét spijkerbanden gehuurd. Die reed vrij probleemloos naar boven.
 |
| De oprit was herschapen in één grote ijsbaan. |
Omdat we gekozen hadden voor een vliegformule met alleen handbagage (ook Belgen zijn wel eens zuinig!) konden we helaas onze schaatsen niet meenemen. Die mag je immers niet meenemen in de cabine. En dat was achteraf gezien een jammere zaak, want onze baai van Holmsjön lag er na de korte dooi perfect beschaatsbaar bij. In tegenstelling tot vorig jaar, toen er door de constante sneeuwval geen ruimen aan was. Er zit maar één ding op: vier paar "reserve"-schaatsen kopen en die in ons huis laten liggen, zodat we ze niet elke keer mee moeten sleuren.
Over schaatsen gesproken. Eind februari ga ik terug naar ons huis, om een lange tocht te schaatsen. Hoe lang precies, zal van de omstandigheden afhangen, maar allicht wordt het 100 kilometer. Veel meer laat mijn conditie momenteel niet toe. Die tocht vind niet plaats op "ons" Holmsjön, maar op het 120 kilometer verderop gelegen Storsjön in Jämtland. Start en aankomst zijn in het stadje Östersund, meer bepaald in Vinterparken dat daar elk jaar opnieuw wordt opgebouwd. Het personeel van Vinterparken veegt er voor schaatsers een baan schoon die kan variëren van 10 tot 25 kilometer.
Als ik in één stuk terugkom van de tocht in Östersund, ga ik enkele dagen later ook nog eens een aantal rondjes schaatsen op de vierhonderdmeterbaan in Sundsvall, om daar kennis te maken met de plaatselijke schaatsclub.
De toertocht op Storsjön wordt georganiseerd door de informele ijsvereniging De IJsvreters uit Haarlem. Meer informatie op deze facebookpagina.
